ὁ ἀμπελών
ἡ παραβολὴ τοῦ Ἰησοῦ περὶ τοῦ ἀμπελῶνος καὶ τοῦ οἰκοδεσπότου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
λέγει ὁ Ἰησοῦς·
ἄνθρωπος ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνόν.
- κατὰ Μαθθαῖον κα´
(ἔκδοσις τοῦ SBL GNT)
ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος διδάσκει ὁ Ἰησοῦς περὶ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. πόθεν ἔρχεται ἡ εἰκὼν τοῦ ἀμπελῶνος; καὶ διὰ τί οἱ γεωργοὶ ἀποκτείνουσιν πολλοὺς δούλους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ οἰκοδεσπότου; τί ἐστιν τοῦτο;
διδάσκει ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς. καὶ πολλάκις ἐν ταῖς παραβολαῖς εὑρίσκομεν ὅτι ὁ διδάσκαλος φέρει ῥήματα καὶ διανοίας ἐκ τῶν γραφῶν.
ἔρχεται ἡ εἰκὼν τοῦ ἀμπελῶνος ἐκ τῶν γραφῶν; πόθεν; τί θέλει ὁ Ἰησοῦς δεῖξαι ἡμῖν;
διὰ τί ἀποκτείνουσιν οἱ γεωργοὶ πολλοὺς οὓς ἀποστέλλει ὁ οἰκοδεσπότης; τί λέγει ἡ παραβολή, ὅτε ἀποκτείνουσιν οἱ γεωργοὶ τὸν υἱὸν τοῦ οἰκοδεσπότου;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α´
περὶ τοῦ ἀμπελῶνος
ὁ ἀμπελών ἐστιν τόπος καλός.
ἔχει ὁ ἀμπελὼν πολλὰς ἀμπέλους. ἐν ταῖς ἀμπέλοις εἰσὶν σταφυλαί. τρυγῶμεν ἡμεῖς τὰς σταφυλάς. ἐσθίομεν αὐτὰς καὶ ποιοῦμεν ἐκ τῶν σταφυλῶν οἶνον.
ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν
ἐν τῷ καιρῷ τῶν καρπῶν πολλοὶ ἄνθρωποι εἰσέρχονται εἰς τὸν ἀμπελῶνα, ὅτι τὸ ἔργον ἐστὶν μέγα. τρυγῶσιν τὰς σταφυλὰς καὶ βάλλουσιν εἰς σπυρίδας. φέρουσιν τὰς σπυρίδας ἀπὸ τῶν ἀμπέλων καὶ βάλλουσιν τὰς σταφυλὰς εἰς ἄλλον τόπον.
ὑποστρέφουσιν δὲ πρὸς τὰς ἀμπέλους. καὶ ποιοῦσιν τὰ αὐτά.
ὁ χυμὸς γίνεται οἶνος
ἐν ἄλλῳ τόπῳ ποιοῦσιν χυμὸν ἐκ τῶν σταφυλῶν. καὶ ζυμοῦται ὁ χυμός.
γίνεται δὲ ὁ χυμὸς οἶνος.
ἡ ληνός
ἐν τῷ χρόνῳ τοῦ Ἰησοῦ ληνὸς ἦν ἐν τῷ ἀμπελῶνι. ἤνεγκαν οἱ ἄνθρωποι τὰς σταφυλὰς ἀπὸ τῶν ἀμπέλων καὶ ἔβαλον αὐτὰς εἰς τὴν ληνόν. ἐν τῇ ληνῷ ἐπάτησαν τὰς σταφυλάς.
ἔλαβον τὸν χυμὸν ἐκ τῆς ληνοῦ καὶ ἐξέχεαν εἰς ἀγγεῖα. ἐζυμώθη δὲ ὁ χυμὸς ἐν ταῖς ἀγγείαις καὶ ἐγένετο οἶνος.
ἡ εὐλογία
ὁ οἶνός ἐστιν εὐλογία παρὰ τοῦ θεοῦ. χαίρουσιν οἱ ἄνθρωποι ἐν τῷ πίνειν οἶνον, ὃν ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεός.
γεγραμμένον γάρ ἐστιν ἐν τῇ βίβλῳ τῶν ψαλμῶν ἐν τῷ ργ´ κεφαλαίῳ·
τῷ Δαυιδ. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον.
ὁ ψαλμὸς οὗτος λαλεῖ περὶ πολλῶν ἃ δίδωσιν ὁ θεὸς τοῖς ἀνθρώποις. πολλὰς εὐλογίας λαμβάνομεν ἡμεῖς πάντες παρὰ τοῦ θεοῦ. ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ ψαλμοῦ εὐλογεῖ ὁ ψαλμῳδὸς τὸν θεὸν, ὅτι ὁ θεὸς εὐλογεῖ ἡμᾶς. κελεύει ὁ ψαλμῳδὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ εὐλογεῖν τὸν θεόν. λέγει πρὸς τὴν ψυχὴν «εὐλόγει τὸν κύριον.»
καὶ λέγει ἐν τούτῳ τῷ ψαλμῷ·
καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου.
ἐκ τῶν πολλῶν εὐλογιῶν τοῦ θεοῦ δείκνυσιν ἡμῖν ὁ ψαλμῳδὸς καὶ τὸν οἶνον. λέγει ὅτι ὁ οἶνος εὐφραίνει τοὺς ἀνθρώπους ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. τὸ εὐφραίνειν ἐστὶν τὸ ποιεῖν χαρὰν ἄλλῳ ἀνθρώπῳ. εἰ πίνομεν καλῶς, ποιεῖ ὁ οἶνος ἡμῖν χαράν. ἡμεῖς δὲ χαίρομεν ὅτι εὐφραίνει ἡμᾶς ὁ θεός. αἱ πολλαὶ εὐλογίαι τοῦ θεοῦ εὐφραίνουσιν ἡμᾶς. καὶ ὁ οἶνος εὐφραίνει ἡμᾶς. εὐλογία γάρ ἐστιν.
διὰ τοῦτο πίνουσιν οἱ ἄνθρωποι οἶνον ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ ἐν τοῖς γάμοις καὶ ἐν δείπνοις καλοῖς ἄλλοις.
ἡ ἑορτή
ἐν ταῖς ἑορταῖς χαίρουσιν οἱ ἄνθρωποι. ἐσθίουσιν καλῶς καὶ πίνουσιν οἶνον.
ἡ πάσχα ἐστὶν ἑορτὴ μεγάλη. ὁ Ἰησοῦς ἔπιεν οἶνον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῇ ἑορτῇ ἐν τῇ Ἰερουσαλήμ.
ὁ γάμος
οἶνος ἐστιν πόμα ἐν γάμῳ. πίνουσιν ἡ νύμφη καὶ ὁ νυμφίος οἶνον. καὶ πίνουσιν αὐτὸν οἱ οἰκιακοὶ καὶ οἱ ἄλλοι.
δεῖπνον καλόν
πολλάκις πίνουσιν ἄνθρωποι οἶνον ἐν δείπνῳ καλῷ.
τῷ σαββάτῳ ἔχουσιν οἱ Ἰουδαῖοι δεῖπνον καλὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ. ἐν τῷ δείπνῳ πίνουσιν οἶνον. εὐλογία ἐστιν.
ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς οἶνον
ἐν τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ Ἰωάννην ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς τὸ πρῶτον σημεῖον ἐν γάμῳ ἐν Κανά. ἡ δὲ Κανά ἐστιν κώμη ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ. οὐκ ἔστιν μακρὰν ἀπὸ τῆς Ναζαρέθ.
οἱ ἄνθρωποι ἔπιον πάντα τὸν οἶνον. καὶ ὁ νυμφίος καὶ ἡ νύμφη οὐκ εἶχον ἄλλον οἶνον. ᾔτησεν δὲ ἡ Μαρία τὸν υἱὸν αὐτῆς βοηθῆσαι. καὶ ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς σημεῖον. πολὺ δὲ ὕδωρ ἐγένετο οἶνος. βλέπομεν ὧδε ὅτι ὁ οἶνός ἐστιν εὐλογία μεγάλη πᾶσιν τοῖς ἀνθρώποις ἐν τῷ γάμῳ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β´
ἡ παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος
ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολῇ πρὸς πολλοὺς ἀνθρώπους ἐν τῷ ἱερῷ. καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ παραβολή. (κατὰ Μαθθαῖον εἶπεν ὁ Ἰησοῦς δύο παραβολάς. καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ δευτέρα παραβολή·)
ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε.
ἄνθρωπος ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν.
ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως.
ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ σχῶμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ· καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν.
ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν.
— κατὰ Μαθθαῖον κα´
(ἔκδοσις τοῦ SBL GNT)
διὰ τί εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τὴν παραβολήν;
ὁ Ἰησοῦς ἦν ἐν τῇ Ἰερουσαλὴμ ἐν τῷ ἱερῷ. καὶ εἶδεν ὅτι οἱ πωλοῦντες τὰ πετεινὰ καὶ τὰ πρόβατα καὶ τὰ ἄλλα ζῷα ὅμοιοί εἰσιν λῃσταῖς. λαμβάνοντες γὰρ ἦσαν πολλὰ χρήματα ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. καὶ ὠργίσθη ὁ Ἰησοῦς. καὶ ἐξέβαλεν πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐκ τοῦ ἱεροῦ.
δύο ἐρωτήματα
ἠρώτησαν δὲ αὐτὸν οἱ πρῶτοι ἱερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι πόθεν ἐστὶν ἡ ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ. (οἱ πρῶτοι ἱερεῖς ἦσαν οἱ οἰκιακοὶ ἐν ταῖς οἰκίαις ἐξ ὧν οἱ ἀρχιερεῖς ἦλθον. καὶ ἔχοντες ἦσαν δύναμιν ἐν τῷ Ἰσραήλ.) καὶ ἠρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς πόθεν ἦν τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. καὶ οὐκ ἔδωκαν αὐτῷ ἀπόκρισιν. καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν.
εἶπεν δὲ ὁ διδάσκαλος τὴν παραβολὴν τοῦ ἀμπελῶνος πρὸς πάντας τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους ἐν τῷ ἱερῷ.
ἡ παραβολή
ἐν τῇ παραβολῇ βλέπομεν ὅτι ἤθελεν ὁ οἰκοδέσποτης τοὺς καρπούς. καὶ ἤθελεν ποιῆσαι οἶνον. γινώσκομεν τοῦτο ὅτι ὤρυξεν ληνόν.
ἀπέστειλεν δὲ πολλοὺς δούλους πρὸς τοὺς γεωργούς. ἐποίησαν δὲ οἱ γεωργοὶ τὰ πονηρά. ἔδειραν γὰρ δούλους τινὰς καὶ ἀπέκτειναν ἄλλους. οὐκ ἔλαβεν ὁ οἰκοδεσπότης τοὺς καρπούς.
ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν τὸν ἀγαπητὸν υἱόν. ἐνόμισεν γὰρ ὅτι ἐντραπήσονται οἱ γεωργοὶ τὸ τέκνον αὐτοῦ. ἀπέκτειναν δὲ οἱ γεωργοὶ τὸν υἱόν. ἐνόμισαν γὰρ ὅτι λήμψονται τὴν κληρονομίαν.
ἠρώτησεν ὁ Ἰησοῦς· τί ποιήσει ὁ οἰκοδεσπότης; εἶπον οἱ ἀκούοντες ὅτι ἀποκτενεῖ ὁ πατὴρ τοῦ νεκροῦ υἱοῦ πάντας τοὺς κακοὺς γεωργούς. καὶ ἀποκτενεῖ αὐτοὺς κακῶς. τοῦτ᾽ ἔστιν οὐκ ἐλεήσει αὐτούς. κατὰ Λουκᾶν καὶ κατὰ Μᾶρκον ὁ Ἰησοῦς λέγει· ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις.
κατὰ Μαθθαῖον καὶ κατὰ Μᾶρκον καὶ κατὰ Λουκᾶν οἱ πρῶτοι ἱερεῖς ἔγνωσαν ὅτι εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τὴν παραβολὴν περὶ αὐτῶν. καὶ οὐκ ἐχάρησαν. κατὰ Μαθθαῖον καὶ οἱ ἀκούοντες ἐν τῷ ἱερῷ ἔγνωσαν τίνες εἰσὶν οἱ γεωργοί. καὶ ἐχάρησαν ἐπὶ τῷ ἀποκτεῖναι τὸν οἰκοδεσπότην τοὺς γεωργούς. οἱ γὰρ ἀκούοντες οὐκ ἤθελον τοὺς πρώτους ἱερεῖς ἔχειν τὴν δύναμιν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐν τῷ Ἰσραήλ.
πῶς ἔγνωσαν οἱ οἰκιακοὶ τῶν ἀρχιερέων ὅτι ἡ παραβολὴ ἦν περὶ αὐτῶν; τίνι ἐστὶν ὁ ἀμπελὼν ὅμοιος; πῶς γινώσκομεν ὅτι οἱ πρῶτοι ἱερεῖς ὅμοιοί εἰσιν τοῖς γεωργοῖς; διὰ τί εἶπεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἀποκτενεῖ ὁ οἰκοδεσπότης τοὺς γεωργούς; οὐκ ἤθελεν ὁ διδάσκαλος δεῖξαι τὸ ἔλεος τοῦ θεοῦ τοῖς ἱερεῦσιν;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ´
περὶ τοῦ ἀγαπητοῦ υἱοῦ
ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος βλέπομεν ὅτι ὁ μέγας διδάσκαλος εἰσφέρει νοήματα ἐκ τῶν γραφῶν. τὸ διήγημα τῆς παραβολῆς ὅμοιόν ἐστιν διηγήματι ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Μωϋσέως.
ὁ Ἰωσὴφ καὶ οἱ ἄλλοι υἱοὶ τοῦ Ἰακώβ
οἱ ἄνθρωποι ἐν τῇ παραβολῇ ὅμοιοί εἰσιν τοῖς ἀνθρώποις ἐν τῷ διηγήματι περὶ τοῦ Ἰωσήφ, ὅς ἐστιν ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς τοῦ Ἰακώβ.
τὰ ἐνύπνια
εἶχεν ὁ Ἰακὼβ πολλοὺς υἱούς. καὶ ὁ Ἰωσὴφ ἦν ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς τοῦ Ἰακώβ. ὁ δὲ Ἰακὼβ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἦσαν ποιμένες. καὶ εἶχεν ὁ Ἰακὼβ πολλὰ πρόβατα. ἐν τῇ δὲ Χεβρὼν ἦν ἡ οἰκία.
ἐν ἐνυπνίοις εἶδεν ὁ Ἰωσὴφ ὅτι ὅμοιος βασιλεῖ ἐστὶν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ καὶ ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ προσκυνοῦσιν αὐτῷ. καὶ εἶπεν τὰ δύο ἐνύπνια τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. καὶ ὠργίσθησαν οἱ ἀδελφοὶ σφόδρα.
τὸ πρῶτον ἐνύπνιον
τὸ δεύτερον ἐνύπνιον
ἀπέστειλεν ὁ πατὴρ τὸν ἀγαπητὸν υἱόν
ὕστερον δὲ ἤνεγκαν οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Ἰωσὴφ τὰ πρόβατα ἀπὸ τῆς Χεβρὼν εἰς τὴν Συχέμ. ἦσαν δὲ ὁ Ἰακὼβ καὶ ὁ Ἰωσὴφ ἐν τῇ Χεβρών. καὶ ἠθέλησεν ὁ πατὴρ ἀποστεῖλαι τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ μαθεῖν πῶς ἔχουσιν.
τοῦτο ὅμοιόν ἐστιν τῷ θελήματι τοῦ οἰκοδεσπότου ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος. ὁ πατὴρ ἀποστέλλει τὸν ἀγαπητὸν υἱὸν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους οἳ ἐργάζονται ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ. ἤθελεν γὰρ λαβεῖν τοὺς καρπούς.
οὕτως ἐστὶν γεγραμμένον ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς Γενέσεως·
καὶ εἶπεν Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσὴφ «οὐχ οἱ ἀδελφοί σου ποιμαίνουσιν ἐν Συχὲμ; δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς αὐτούς.» εἶπεν δὲ αὐτῷ «ἰδοὺ ἐγώ.»
— Γένεσις λζ´
(ἔκδοσις τοῦ Rahlfs-Hanhart)
ποιμένες ἦσαν οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰακώβ.
ἦλθεν ὁ Ἰωσὴφ πρὸς τοὺς ἀδελφούς.
τὸ θέλημα τοῦ ἀποκτεῖναι
οὐχ εὗρεν ὁ Ἰωσὴφ τοὺς ἀδελφοὺς ἐν τῇ Συχέμ. καὶ ἄνθρωπός τις εἶπεν αὐτῷ ὅτι οἱ ἀδελφοὶ ἦλθον ἀπὸ τῆς Συχὲμ εἰς Δωθαΐμ. καὶ ἠκολούθησεν ὁ Ἰωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς. ἰδόντες δὲ τὸν Ἰωσὴφ ἐρχόμενον ἠθέλησαν οἱ κακοὶ ἀδελφοὶ ἀποκτεῖναι αὐτόν.
καὶ ἐπορεύθη Ἰωσὴφ κατόπισθεν τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἐν Δωθαΐμ. προεῖδον δὲ αὐτὸν μακρόθεν πρὸ τοῦ ἐγγίσαι αὐτὸν πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπονηρεύοντο τοῦ ἀποκτεῖναι αὐτόν.
εἶπαν δὲ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ «ἰδοὺ ὁ ἐνυπνιαστὴς ἐκεῖνος ἔρχεται· νῦν οὖν δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ ῥίψωμεν αὐτὸν εἰς ἕνα τῶν λάκκων καὶ ἐροῦμεν θηρίον πονηρὸν κατέφαγεν αὐτόν· καὶ ὀψόμεθα, τί ἔσται τὰ ἐνύπνια αὐτοῦ.»
— Γένεσις λζ´
(ἔκδοσις τοῦ Rahlfs-Hanhart)
ἦλθεν ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς πρὸς τοὺς ἀδελφούς. καὶ εἶδον τὸν Ἰωσὴφ καὶ ἐλάλησαν πρὸς ἀλλήλους καὶ εἶπον «δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν.»
τὸ διήγημα περὶ τοῦ Ἰωσὴφ ὅμοιόν ἐστιν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἐν τῇ παραβολῇ βλέπουσιν οἱ κακοὶ ἄνθρωποι τὸν υἱὸν ἐρχόμενον καὶ λαλοῦσιν πρὸς ἀλλήλους καὶ λέγουσιν «δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν.»
εἶπον πρὸς ἀλλήλους «δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν.»
ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος ἀπέκτειναν οἱ γεωργοὶ τὸν υἱόν.
ἐν τῷ δὲ βιβλίῳ τῆς γενέσεως οὐκ ἀπέκτειναν οἱ ἀδελφοὶ τὸν Ἰωσήφ. εἶπεν γὰρ ὁ Ῥουβὴν πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς «μὴ ἐκχέητε αἷμα.» καὶ ἔβαλον τὸν Ἰωσὴφ εἰς λάκκον. ὁ δὲ Ἰωσὴφ οὐκ ἀπέθανεν.
(ἐν τῇ παραβολῇ ἔβαλον οἱ κακοὶ ἄνθρωποι ἐκ τοῦ ἀμπελῶνος.)
οὐκ ἀπέκτειναν οἱ ἀδελφοὶ τὸν Ἰωσήφ. καὶ ἔβαλον αὐτὸν εἰς λάκκον.
ἤνεγκαν ἄλλοι ἄνθρωποι τὸν Ἰωσὴφ εἰς Αἴγυπτον. εὐλόγησεν δὲ ὁ θεὸς τὸν Ἰωσὴφ ἐν τῇ γῇ Αἰγύπτῳ. καὶ ἐποίησεν ὁ Φαραὼ τὸν Ἰωσὴφ ἡγεμόνα ἐπὶ πάσης τῆς γῆς Αἰγύπτου.
καὶ ὅτε ἐγένετο λιμὸς καὶ οὐκ ἦν βρῶμα ἐν τῇ γῇ Χανάαν, ἐβοήθησεν ὁ Ἰωσὴφ τῷ πατρὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσιν τοῖς ἀδελφοῖς.
ἔδωκεν ὁ Ἰωσὴφ βρῶμα τῷ Ἰακὼβ καὶ τοῖς ἄλλοις υἱοῖς αὐτοῦ.
ἡ σύγκρισις
ἐν τῇ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος ἀποθνῄσκει ὁ ἀγαπητὸς υἱός. καὶ ὀργίζεται ὁ πατὴρ σφόδρα. ἐν τῷ διηγήματι περὶ τοῦ Ἰωσὴφ, ὁ ἀγαπητὸς υἱὸς οὐκ ἀποθνῄσκει. καὶ βοηθεῖ τοῖς κακοῖς ἀδελφοῖς καὶ τῷ πατρὶ ἐν τῷ λιμῷ.
τί θέλει ὁ Ἰησοῦς εἰπεῖν;
κακόν ἐστιν τὸ λέγειν «δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν» καὶ βαλεῖν υἱὸν ἀγαπητὸν εἰς λάκκον. κακὸν δὲ σφόδρα ἐστὶν τὸ λέγειν «δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν» καὶ ἀποκτεῖναι υἱὸν ἀγαπητόν.
γινώσκει ὁ Ἰησοῦς ὅτι θέλουσιν ἄνθρωποι κακοὶ ἀποκτεῖναι αὐτόν. καὶ λέγει ὅτι γινώσκει τοῦτο. καὶ προφητεύει. εἰ ἀποκτενοῦσιν οἱ πρῶτοι ἱερεῖς τὸν Ἰησοῦν, οὐκ ἔσονται ὡς ἀδελφοὶ αὐτοῦ. καὶ ὀργισθήσεται ὁ θεός. καὶ ἡ ὀργὴ ἔσται μεγάλη.
ἡ νουθεσία καὶ τὸ ἔλεος
θέλει δὲ ὁ Ἰησοῦς βλέπειν τὴν μεγάλην ὀργὴν τοῦ θεοῦ; οὐχί. πᾶσα δὲ προφητεία ὡς νουθεσία ἐστίν. καὶ νουθεσία θέλει φέρειν εἰς μετάνοιαν. καὶ θέλει ὁ διδάσκαλος βλέπειν μετάνοιαν. εἰ μετανοήσουσιν οἱ κακοὶ ἄνθρωποι, οὐκ ἔσται ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ.
βλέπετε δὲ τί ἐποίησεν Ἰωνᾶς ὁ προφήτης. ἐπροφήτευσεν ὅτι εἰ οὐ μετανοήσουσιν οἱ ἄνθρωποι ἐν τῇ Νινευή, ὀργισθήσεται ὁ θεὸς ἐπὶ πᾶσιν αὐτοῖς. καὶ εἶπεν ὅτι ἡ ὀργὴ ἔσται μεγάλη. καὶ ἤκουσαν πάντες οἱ Νινευῖται καὶ ὁ βασιλεύς. καὶ ἐλυπήθησαν. καὶ μετενόησαν. καὶ ὁ θεὸς οὐκ ἀπέκτειναν τοὺς Νινευίτας.
ὠργίσθη δὲ ὁ προφήτης ὅτι οὐκ ὠργίσθη ὁ θεός. καὶ ἐδίδαξεν αὐτὸν ὁ θεὸς ὅτι πάντοτε θέλει ὁ θεὸς μετάνοιαν. καὶ οὐ θέλει ὁ θεὸς ἀποκτείνειν τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους.
ἐν τῇ δὲ παραβολῇ τοῦ ἀμπελῶνος δίδωσιν ὁ Ἰησοῦς νουθεσίαν τοῖς κακοῖς ἱερεῦσιν, οἳ θέλουσιν ἀποκτεῖναι αὐτόν. καὶ θέλει ὁ διδάσκαλος δεῖξαι τὸ ἔλεος τοῦ θεοῦ αὐτοῖς. τὸ δὲ ἔλεός ἐστιν ἐν τῇ νουθεσίᾳ.
ἔγνωσαν οἱ οἰκιακοὶ τῶν ἀρχιερέων ὅτι ἡ παραβολὴ ἦν περὶ αὐτῶν. πῶς; καὶ τίνι ἐστὶν ὁ ἀμπελὼν ὅμοιος;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ´
περὶ τοῦ ἀμπελῶνος
ἔτι γράφω τοῦτο.
ὑποστρέψατε εἰς τὴν πρωτείαν σελίδα τῶν μανθανόντων